Na verschillende jaren werkzaam te zijn binnen de bijzondere jeugd- en verslavingszorg, merkte ik steeds weer op dat er in Vlaanderen een tekort is aan snel toegankelijke hulpverlening, niet alleen voor kinderen en jongeren, maar ook voor volwassenen. Een plaats vinden in onze huidige maatschappij is niet voor iedereen even gemakkelijk en laat ons eerlijk zijn, de sociale media maakt het er niet eenvoudiger op.

Hulp zoeken en hulp vragen is geen teken van zwakte, integendeel, er is niets zo moeilijk als je eigen leven onder de loep nemen en toegeven dat je hulp kan gebruiken. Eens de stap naar hulpverlening gezet, is het belangrijk om jezelf (en/of je gezin) tijd te geven, te aanvaarden dat het geen rechtlijnig traject is en jezelf (en/of je gezin) toe te staan fouten te maken. Hulp vragen is moeilijk, maar op lange termijn zal je er de positieve gevolgen van ondervinden. Vergeet dus niet jezelf (en/of je gezin) af en toe op de eerste plaats te zetten. 

Tijdens mijn voorbije tewerkstellingen, merkte ik steeds duidelijker op dat de gemeente Zwijndrecht (inclusief Burcht) binnen de hulpverlening vaak tussen de mazen van het net valt. Hoewel we nog bij de provincie Antwerpen behoren, blijkt voor vele gezinnen de letterlijke stap naar de stad nog steeds te groot. Te veel verkeer, te lang onderweg, te druk, voorrang voor gezinnen van Antwerpen, … zijn slechts enkele van de vele redenen.
Jammer genoeg scoort onze gemeente hoog op verschillende, meestal verborgen problematieken zoals kinderarmoede en intrafamiliaal geweld. Problematieken waarover niet alleen te weinig gesproken wordt, maar waarbij hulpverlening ook vaak te laat opgestart wordt. Het te laat opstarten van de hulpverlening maakt dat er in vele gevallen reeds een escalatie van de problematiek geweest is. Door vroegtijdig in te grijpen en een behandeling op te starten, kan deze escalatie mogelijks voorkomen worden en kan er, indien nodig, gericht doorverwezen worden. 

Daarnaast weten we dat er in België nog steeds een enorm grote verslavingsproblematiek is. Het overgrote deel van de verslavingsproblematieken is nog steeds terug te brengen tot drugs (inclusief medicatie) en alcohol. Desondanks zien we daarnaast ook een grote opmars van gameverslaving, gokken e.d. meer. Ook daar kunnen we als hulpverlener op inspelen.